انتخابات فدرال کانادا در تاریخ 20 سپتامبر 2021 برگزار میشود و هر کسی که دارای تابعیت کانادا است و سن بالای 18 سال را در روز انتخابات دارد، میتواند در انتخابات کانادا شرکت کند و یا حتی برای مجلس عوام کانادا کاندیدا شود. این یکی از معدود امتیازاتی است که شهروندان از آن برخوردارند اما ساکنین دائمی کانادا یعنی کسانی که PR کانادا را دارند نمیتوانند در انتخابات شرکت کنند.
با این حال کسانی هم که حق رای در کانادا را ندارند، میتوانند با روشهای دیگر مثل داوطلب شدن در کمپینها و تبلیغات در فضای انتخاباتی شرکت داشته باشند. دولت فدرال کانادا مسئول اموری مثل نظام مالیاتی، امور شهروندی و مهاجرت به کانادا، پدافند ملی، امور خارجه، تجارت با کشورهای دیگر و غیره است که کل کشور را تحت تاثیر قرار میدهد. ادامه این خبر را با حامی مهاجر دنبال کنید.
رای گیری در کانادا به این صورت است که کاناداییها نمیتوانند به صورت مستقیم به نخست وزیر رای دهند. آنها میتوانند به یک کاندیدا رای دهند تا نماینده حوزه انتخابی آنها در مجلس عوام کانادا باشد و کاندیدایی که بیشترین آرا را کسب کند، نماینده پارلمان (MP) میشود و پس از آن ترکیب مجلس تعیین میکند که چه کسی در انتخابات پیروز میشود.
همیشه حزبی که بیشترین کرسی را در مجلس به دست میآورد، پیروز است و دولت را تشکیل میدهد و رهبر حزب برنده، به عنوان نخستوزیر انتخاب میشود.
کانادا به مناطق انتخاباتی مختلفی تقسیم میشود که به حوزههای انتخابیه (Constituencies) یا سواریها (Ridings) رایدینگ نامیده میشود. هر استان یا ایالت حداقل یک رایدینگ دارد و به طور میانگین در هر رایدینگ حدود 75 هزار نفر میتوانند رای دهند.
هرچه جمعیت استان یا ایالتی بیشتر باشد، رایدینگهای بیشتری نیز خواهد داشت. بر خلاف سیستمهای رای گیری دیگر که در آن رای دهندگان نامزدها را رتبهبندی میکنند، کاناداییها در هر رای فقط میتوانند به یک نامزد رای دهند و نامزدی که بیشتری آرا را داشته باشد، برنده میشود.
اما این سیستم میتواند نتایج غیر معمولی را رقم بزند. به عنوان مثال ممکن است یک حزب در مجموع بیشتری آرا را به دست آورد اما کرسیهای کمتری نسبت به حزب دیگر به دست آورد.
نمونه این اتفاق در انتخابات فدرال 2019 رخ داد که حزب محافظهکاران بیش از 200 هزار رای بیشتر از حزب لیبرالها به دست آورده بودند اما محافظهکاران تنها 121 کرسی و لیبرالها 157 کرسی را به دست آورند و لیبرالها با اختلاف بسیار کمی برنده شدند.
یک حزب میتواند کمتر از 50 درصد آرا را کسب کند اما بیش از نیمی از کرسیها را به دست آورد. نمونه این اتفاق هم در انتخابات فدرال 2015 رخ دارد که در آن لیبرالها 39.5 درصد از آرا را در سطح ملی و 54.4 درصد از کرسیهای پارلمان را به آوردند.
اگر یک حزب بیش از نیمی از همه کرسیها را به دست آورد، اکثریت پارلمان در دست این حزب خواهد بود. در نتیجه آنها میتوانند بدون حمایت هیچ حزب دیگری حکومت کنند. اما اگر هیچ یک از احزاب، اکثریت کرسیها را به دست نیاورند در آن صورت دولت، یک دولت اقلیت خواهد بود. در این مورد معمولا بزرگترین حزب با یک یا چند حزب کوچکتر ائتلافی رسمی یا غیر رسمی را تشکیل میدهند و با آن حزب مذاکره و معامله خواهند کرد.
طبق قانون فدرال، پارلمان میتواند حداقل هر چهار سال یکبار انتخالات را برگزار کند. اما استثنائاتی نیز وجود دارد که میتواند رخ دهد. به عنوان مثال نخست وزیر ممکن است از فرماندار کل درخواست کند که پارلمان را منحل و انتخابات را برگزار کند که جاستین ترودو در اوایل این ماه همین کار را انجام دارد.
همچنین ممکن است پارلمان اعتماد خود را به دولت از دست بدهد و اقدام به برگزاری انتخابات میکنند. نظرات زیادی در مورد سیستم انتخابات کانادا وجود دارد. برخی معتقدند که این بی انصافی است زیرا برخی از گروهها احزاب خاصی را بر دیگران ترجیح میدهند و برخی دیگر نیز معتقدند سیستم کنونی بهترین سیستم موجود است. حالا باید منتظر بود و دید که نتیجه این انتخابات در کانادا به سود کدام حزب به پایان میرسد.