روز دوشنبه ، 12 آگوست 2019 ، دولت ترامپ از طریق وزارت امنیت کشور ، یک بخشنامه سیاست مهم و بسیار بحث برانگیز در رابطه با مهاجرت به ایالات متحده را اعلام کرد.
آیین نامه جدید "عدم پذیرش در زمینه شارژ عمومی" شامل 837 صفحه است. قانون مهاجرت و ملیت (INA) ، اساسنامه اصلی آمریكا كه حاكم بر مهاجرت به این كشور است ، در هر ثانيه ارائه می شود. 212(a)(4) ، که برای مردم کشور غیرقابل قبول است ، به نظر می رسد "یک اتهام عمومی" باشد.
همانطور که از نام آیین نامه جدید مشخص است ، هدف آن تعیین و گسترش دامنه طبقه بندی هزینه های عمومی است، به طور خاص ، آیین نامه افرادی را که دوازده ماه از مزایای تعیین شده دریافت می کنند ، در طول دوره 36 ماهه به عنوان طبقه بندی هزینه های عمومی، مشخص می کند.
اتباع خارجی که به دنبال تمدید اقامت یا تغییر وضعیت خود در کشور هستند ، باید ثابت کنند که در رده هزینه های عمومی قرار نگرفته اند.
این قانون از اواسط اکتبر اجرا می شود، شهروندان آمریکایی یا گروه های معاف از قبیل پناهندگان را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
دولت ترامپ این قانون را به عنوان یک توضیح روشن تنظیم کرده است که موجب افزایش و پاداش خودکفایی مهاجران خواهد شد. بیانیه مطبوعاتی خدمات مهاجرت و شهروندی ایالات متحده (بخشی از وزارت امنیت کشور) این آیین نامه جدید را اعلام کرد.
به وضوح قانونی طولانی مدت را تعیین می کند تا اطمینان حاصل شود که اتباع خارجی ای که به دنبال ورود و ماندن در ایالات متحده - بطور موقت یا دائم – می باشند، خودکفا هستند و به توانایی های خود و منابع اعضای خانواده ، حامیان مالی و سازمان های خصوصی اعتماد می کنند نه اینکه به منابع عمومی.
با این حال ، مخالفان آیین نامه جدید ، آن را ابزاری برای دلسرد کردن و محدود کردن مهاجرت قانونی به ایالات متحده از طریق اقدامات تنبیهی و متوسط می دانند.
بنابراین ، رابرت گرین اشتاین ، رئیس مرکز امور اولویت های بودجه و سیاست ، این آیین نامه را محکوم کرد و گفت:
این قانون چشم انداز تاریک ایالات متحده را منعکس می کند، به عنوان یک ملت نامهمان نواز که می خواهد افرادی را که به دنبال پیوستن به خانواده آنها ، سخت کار کردن و بالا رفتن از نردبان اقتصادی هستند، دور نگه دارد، بر اساس این فرض اشتباه که آنها به جوامع ، اقتصاد و ملت ما کمک نخواهند کرد.
ناظران خاطرنشان كردند: گرچه بخش اعظم سخنان و اقدامات دولت ترامپ به سمت مهاجرت غيرقانوني سوق داده شده است، اين آيين نامه جديد افرادي را كه به طور قانوني وارد شده و در كشور مانده اند هدف قرار مي دهد.
یادآوری می شود كه سیستم مهاجرت آمریكا برخلاف بسیاری دیگر از سیستم های غربی، اتحاد خانواده را به پتانسیل اقتصادی اولویت می دهد، به همین دلیل تقریباً دو سوم از ویزاهای اقامت دائم صادر شده در FY 2017 به اشخاصی از گروه خانواده و بستگان فوری رسیده اند.
به نظر می رسد ، مهاجران بدون مدارک موجود (اکنون یا آینده) در ایالات متحده که سرانجام در این گروه قرار می گیرند (یعنی افرادی که در مسیر دریافت کارتهای سبز یا شهروندی هستند) اهداف این قانون هستند. این نتیجه با تمایل دولت ترامپ برای کاهش دسته اتحاد خانواده و افزایش دسته اقتصادی، همسو است.
سؤالات دشوار درمورد کارآیی این پیشنهاد بوجود می آید. آیا مردم به جای اینکه از حمایت دولت استفاده کنند، گرسنگی می کشند یا بی خانمان می شوند؟ آیا در وهله اول افراد از آمدن به آمریکا منع خواهند شد؟
تعیین اینکه چه تعداد از مردم تحت تأثیر این قانون جدید قرار بگیرند دشوار است اما به وضوح قابل توجه است. طبق یک مقاله در نیویورک تایمز ، مقامات وزارت بهداشت و درمان آمریکا تخمین می زنند بیش از 382،000 مهاجر در سال به دنبال تعدیل وضعیت خود هستند، تحت تاثیر قرار می گیرند; تخمین زده می شود که بیش از 324000 نفر یا در برنامه های منافع عمومی ثبت نام نکنند یا در واقع از این برنامه حذف شوند.
با این حال ، سازمان های وکالت ، این تعداد را به صورت نمایی بالاتر قرار می دهند ، تخمین می زنند 26 میلیون مهاجر قانونی استفاده مجدد از مزایای دولت را دوباره بررسی کنند.
به طور کلی ، کانادا با خودکفایی مهاجران کمتر مبارزه می کند ، زیرا سیستم مهاجرت این کشور بر شایستگی؛ عینیت؛ و عوامل قابل سنجش مانند تحصیلات و توانایی زبان، تاکید دارد.
بنابراین ، در سال 2017 ، تعداد مهاجران دائمی که با زیر گروه اقتصادی وارد کانادا می شوند ، تقریباً دو برابر افرادی بود که تحت دسته خانواده وارد می شدند.
علاوه بر این، کانادا همچنین مهاجرت خانوادگی را با حمایت مالی پیش بینی می کند - فرد (یا افراد) که به دنبال مهاجرت به کانادا است باید از قبل خویشاوندی در کانادا داشته باشد (به اصطلاح اسپانسر) که قادر و مایل به امضاء یک تعهد است که تضمین کند که حامی مالی مهاجرت فرد (یا افراد) خواهد بود.
مستندات منابع مالی مورد نیاز است. طول مدت تعهد بسته به نوع بستگان تحت حمایت و محل حمایت مالی متفاوت است. (کبک قوانین متفاوتی نسبت به بقیه کانادا دارد)
الزامات مالی نیز وجود دارد حتی اگر شخصی تحت عنوان رده اقتصادی اقدام کند. افراد باید با استفاده از نمودارهایی كه دولت تعیین می كند ، بودجه کافی برای حمایت از خود و خانواده های خود را نشان دهند و یا مجاز به کار در کانادا باشند و یک پیشنهاد کار کانادایی معتبر داشته باشند.
سیستم حمایت مالی کانادایی معمولاً عادلانه و غیرقابل بحث است. این سیستم آینده نگر است ، بنابراین همه می دانند مسئولیت هایشان قبل از مهاجرت به کانادا چیست. خطر اخراج مهاجران را که ممکن است بدون هیچ تقصیری در شرایط سختی قرار گرفته باشند، ایجاد نمی کند.
در همین حال ، به نظر می رسد که پیشنهاد آمریکا به جای اطمینان از ثبات مالی از قبل ، رویکرد تنبیهی را منعکس می کند.
به طور خلاصه ، سیستم کانادایی منصفانه تر و سر راست تر است. این امر به کانادا اجازه می دهد تا سنت دیرینه خود را در امر همبستگی خانواده و مهاجرت بر اساس شایستگی حفظ کند و درحالی که از در دسترس بودن پشتیبانی کافی از سوی برخی منابع برای مهاجران در مواقع لزوم، اطمینان حاصل می کند.
این احساس در بالاترین سطوح اعتبار می یابد، گزارش اخیر سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) از سیستم مهاجرت کانادا به عنوان الگویی برای سایر کشورها ستایش کرده و سیستم کانادایی را به عنوان دقیقترین طراحی و طولانی ترین سیستم مهاجرت ماهر در OECD توصیف کرده است. به طور گسترده به عنوان یک معیار برای سایر کشورها سنجیده می شود. نتایج خوب و یکپارچه آن اثبات کننده موفقیت آن است.